ادغام ماهواره و زمین به روند عمومی تبدیل شده است

در حال حاضر، با پیشرفت تدریجی برنامه های استقرار صورت فلکی ماهواره ای StarLink، Telesat، OneWeb و AST، ارتباطات ماهواره ای در مدار پایین دوباره در حال افزایش است. درخواست برای "ادغام" بین ارتباطات ماهواره ای و ارتباطات سلولی زمینی نیز بلندتر می شود. چن شانژی معتقد است که دلایل اصلی این امر پیشرفت فناوری و تغییرات تقاضا است.

از نظر فناوری، یکی پیشرفت فناوری پرتاب ماهواره، از جمله نوآوری های فناورانه خرابکارانه مانند "یک تیر با ماهواره های متعدد" و بازیافت موشک است. دوم پیشرفت فناوری ساخت ماهواره، از جمله پیشرفت مواد، منبع تغذیه و فناوری پردازش است. سومین مورد، فناوری مدارهای مجتمع است. پیشرفت ماهواره ها، کوچک سازی، مدولارسازی، و اجزای سازنده ماهواره ها، و افزایش قابلیت های پردازش روی برد. چهارم پیشرفت فناوری ارتباطات است. با تکامل 3G، 4G و 5G، آنتن‌های بزرگ مقیاس، موج میلی‌متری با پیشرفت‌هایی در شکل و غیره، فناوری ارتباطات تلفن همراه زمینی روی ماهواره‌ها نیز قابل استفاده است.

در سمت تقاضا، با گسترش کاربردهای صنعتی و فعالیت های انسانی، مزایای ارتباطات ماهواره ای پوشش جهانی و پوشش فضایی در حال ظهور است. سامانه ارتباط سیار زمینی تا امروز بیش از 70 درصد جمعیت را تحت پوشش قرار داده است، اما به دلیل عوامل فنی و اقتصادی تنها 20 درصد از مساحت زمین را پوشش می دهد که بر اساس مساحت زمین تنها حدود 6 درصد است. با توسعه صنعت، هوانوردی، اقیانوس، شیلات، نفت، نظارت بر محیط زیست، فعالیت های خارج از جاده، و همچنین استراتژی ملی و ارتباطات نظامی و غیره، تقاضای زیادی برای پوشش گسترده و فضایی دارند.

Chen Shanzhi معتقد است که اتصال مستقیم تلفن همراه به ماهواره به این معنی است که ارتباطات ماهواره ای از بازار کاربردهای صنعتی وارد بازار مصرف می شود. با این حال، مضحک است که بگوییم Starlink می تواند جایگزین 5G شود یا حتی آن را خراب کند. چن شانژی اشاره کرد که ارتباطات ماهواره ای محدودیت های زیادی دارد. اولی پوشش نامعتبر منطقه است. سه ماهواره سنکرون در مدار بالا می توانند کل جهان را پوشش دهند. صدها ماهواره در مدار پایین با سرعت بالایی نسبت به زمین حرکت می کنند و فقط می توانند به طور یکنواخت پوشش دهند. بسیاری از مناطق نامعتبر هستند زیرا در واقع هیچ کاربری وجود ندارد. ; دوم، سیگنال‌های ماهواره‌ای نمی‌توانند فضاهای داخلی و خارجی تحت پوشش روگذرها و جنگل‌های کوهستانی را پوشش دهند. سوم، کوچک‌سازی پایانه‌های ماهواره‌ای و تضاد بین آنتن‌ها، به‌ویژه مردم به آنتن‌های داخلی تلفن‌های همراه معمولی عادت کرده‌اند (کاربران هیچ حسی ندارند)، تلفن همراه ماهواره‌ای تجاری فعلی هنوز آنتن خارجی دارد. چهارم، بازده طیفی ارتباطات ماهواره ای بسیار کمتر از ارتباطات تلفن همراه سلولی است. بازده طیف بالاتر از 10 بیت بر ثانیه در هرتز است. در نهایت، و مهمتر از همه، به دلیل اینکه شامل پیوندهای زیادی مانند ساخت ماهواره، پرتاب ماهواره، تجهیزات زمینی، بهره برداری و خدمات ماهواره ای است، هزینه ساخت و بهره برداری و نگهداری هر ماهواره ارتباطی ده برابر یا حتی صدها برابر یک زمین است. ایستگاه پایه، بنابراین هزینه ارتباط قطعا افزایش خواهد یافت. بالاتر از ارتباطات سلولی زمینی 5G.

در مقایسه با سیستم ارتباط تلفن همراه زمینی، تفاوت های فنی و چالش های اصلی سیستم ارتباط ماهواره ای به شرح زیر است: 1) ویژگی های انتشار کانال ماهواره ای و کانال زمینی متفاوت است، ارتباط ماهواره ای دارای فاصله انتشار طولانی است، تلفات مسیر انتشار سیگنال زیاد است و تأخیر انتقال زیاد است. ایجاد چالش برای پیوند بودجه، رابطه زمانبندی و طرح انتقال؛ 2) حرکت ماهواره ای با سرعت بالا، باعث عملکرد ردیابی همگام سازی زمان، ردیابی همگام سازی فرکانس (اثر داپلر)، مدیریت تحرک (سوئیچینگ پرتو مکرر و سوئیچینگ بین ماهواره ای)، عملکرد دمدولاسیون مدولاسیون و چالش های دیگر. به عنوان مثال، یک تلفن همراه تنها چند صد متر تا یک کیلومتر از ایستگاه پایه زمینی فاصله دارد و 5G می تواند سرعت حرکت ترمینال 500 کیلومتر بر ساعت را پشتیبانی کند. در حالی که یک ماهواره در مدار پایین حدود 300 تا 1500 کیلومتر از تلفن همراه زمینی فاصله دارد و ماهواره با سرعتی در حدود 7.7 تا 7.1 کیلومتر بر ثانیه نسبت به زمین حرکت می کند که بیش از 25000 کیلومتر در ساعت است.